Gianfranco Ravasi – Księga Rodzaju (1-11)

„Pan Bóg nie dał nam słów martwych, aby je zamknąć w małych i dużych pudełkach, albo zakonserwować w zjełczałym oleju jak mumie egipskie. Pan Bóg absolutnie nie dał nam do przechowania konserw ze słowami, lecz dał nam żywe słowa, aby nas karmiły i byśmy się nimi sycili”. Słowo Boże pragnie pociągnąć ludzi i nimi wstrząsnąć. Zadaniem duchowym komentarzy biblijnych jest wydobycie z tekstu Pisma Świętego całej siły i aktualności jego przekazu, tak aby stał się „lampą dla stóp i światłem na ścieżce życia”.

Pierwszych jedenaście rozdziałów Księgi Rodzaju należy do jednych z najpiękniejszych kart Biblii, a także do najczęściej komentowanych, ponieważ ukazują one największe napięcie, jakie istnieje pomiędzy nauką a wiarą.

Otwórzmy zatem stronice Bożej księgi. Żydzi nazywają ją hebrajskim słowem „Bereshît”, „na początku”, które jest pierwszym słowem księgi, którą my nazywamy Księgą Rodzaju. Jest to „początek” Pisma Świętego, „początek” Pięcioksięgu, czyli Tory (Prawa), tzn. pierwszych pięciu ksiąg szczególnie świętych i cennych w oczach Izraelitów, które do dziś stanowią centrum i serce każdej synagogi. Jest to również „początek” owego nieprzerwanego łańcucha słów i wydarzeń składających się na jeden wątek, który określamy mianem historii zbawienia. Dalej jest to „początek” istnienia wszystkiego, co stworzone oraz „początek” dialogu Boga z człowiekiem. „Początek”, który swe kolejne i ostateczne wydanie mieć będzie w Janowym: „Na początku było Słowo”.   źródło opisu: Wydawnictwo M 1997 źródło okładki: zdjęcie autorskie