Jan Twardowski – Zielnik

We wstępie do książki ks. Jan Twardowski napisał: „Pamiętam stary zielnik rodzinny. Strzegło go kilka pokoleń – prababka, babcia i moja matka. Suszyły i wklejały do niego rośliny. Był przechowywany troskliwie w szufladzie starej komody z wiśniowego drzewa. Mój pierwszy nauczyciel przyrody i łaciny”.
Jaka szkoda, że dziś nie mamy czasu na to, by dać naszym dzieciom takiego niezwykłego nauczyciela, który uczy miłości do natury i wrażliwości.

„Zielnik x. Jana Twardowskiego” to książka niezwykła. Tak niezwykła, że najprostszym sposobem na jej zrecenzowanie byłoby przepisanie jej w całości, bez zbędnych słów…
Na „Zielnik” składa się nie tylko 17 wybranych wierszy ks. Twardowskiego („Stwarzał”, „Na wsi”, „Drzewa niewierzące”, „O lasach”, „Tylko”, „Przyjdźcie”, „Serce”, „Akacjo”, „Świat”, „Macierzanka”, „Liść”, „Uświęcenie”, „W październiku”, „Sześć pór roku”, „Druga jesień”, „Święty Franciszku”, „O moich zielnikach”) oraz miniaturki poetyckie dotyczące poszczególnych roślin (dziurawca, mięty, maliny, ruty, melisy, szałwii, kminku, jasnoty, rumianku, pokrzywy, serdecznika, róży, nagietka).
Wydawca uzupełnił książkę fragmentami starych herbarzy: „Zielnika” Stefana Falimirza (XVI w.), „Herbarza” Marcina Siennika (XVI w.), „Herbarza polskiego” Marcina z Urzędowa (XVI w.), „Dykcyonarza roślinnego” ks. Krzysztofa Kluka (XIX w.) oraz „Przepisami do układania zielników” prof. Wilibalda Bessera (XIX w.). Do tego uraczono nas przepięknymi zdjęciami wczesnojesiennych Łazienek Królewskich w Warszawie oraz starannie wystudiowanymi zdjęciami roślin i fragmentów roślin: zawilca, pokrzywy, ostu, mniszka, dziurawca, jasnoty, pszenicy, podagrycznika, klonu, dębu, tulipanowca, trawy łąkowej, akacji, paprotki, kasztanowca, topoli i kończyny polnej.
Z zamieszczonych w „Zielniku” wierszy ks. Twardowskiego najbardziej wzrusza utwór „O moich zielnikach”, nawiązujący do tytułu całego zbioru.   źródło opisu: opis autorski źródło okładki: zdjęcie autorskie