Janusz Sibora – Dyplomacja polska w I wojnie światowej

Autor na podstawie wnikliwych badań źródeł i studiów literatury przedmiotu ukazuje zarówno formowanie się struktur dyploma­cji polskiej i resortu spraw zagranicznych II Rzeczypospolitej, jak i ludzi – często wybitnych, pełnych energii, wielostronnie wykształconych – którzy z pasją się w tę pracę zaangażowali. To dzięki nim na nowo zaistniała polska polityka zagraniczna – prowadzona najpierw przez naród pozbawiony własnego państwa i dążący do jego przywrócenia, później przez raczkujące państwo.

SPIS TREŚCI

Wstęp

Rozdział I
DYPLOMACI SPOD WAWELU – AKCJA ZAGRANICZNA NACZELNEGO KOMITETU NARODOWEGO

Od akcji prasowej do dyplomatycznej roboty

Rozsiani po świecie

Rozdział II
„ANI PAŃSTWOWOŚCI, ANI RZĄDÓW IMPROWIZOWAĆ NIE MOŻNA”

Departament Spraw Politycznych, czyli ukryta dyplomacja Tymczasowej Rady Stanu

Rada Regencyjna – władza z „zastrzeżeniem”

Rozdział III
AVENUE KLÉBER 11 – KOMITET NARODOWY POLSKI NA DYPLOMATYCZNYCH SALONACH

Paryż–Londyn–Waszyngton: „Polska wielkich imion w polityce nie posiada”?

Szyfry, waliza, dyplomatyczne paszporty – od paradyplomacji do dyplomacji

Rozdział IV
Z CIASNYCH MURÓW PAŁACU KRONENBERGA NA MIODOWĄ – O GODNOŚĆ POLSKIEJ POLITYKI ZAGRANICZNEJ

Ośrodki dyspozycyjne polskiej polityki zagranicznej

Epilog

Bibliografia

Aneksy

Indeks nazwisk   źródło opisu: www.pism.pl źródło okładki: www.pism.pl