Jennifer Egan – Spójrz na mnie

Modelka Charlotte Swenson powraca na Manhattan po ciężkim wypadku samochodowym i rekonwalescencji w rodzinnym mieście Rockford w stanie Illinois. Skóra jej twarzy jest w idealnym stanie, ale pod nią tkwi osiemdziesiąt tytanowych śrub, które podtrzymują kości, strzaskane potężnym uderzeniem o przednia szybę wozu.

Nie rozpoznawana przez przyjaciół i znajomych, szybko przekonuje się, ze powrót do dawnego życia jest niemożliwy. Wtapia się wiec niezauważalnie w efemeryczny świat nocnych klubów i projektów internetowych związanych z moda, gdzie rzeczywistość i pozory są nie do odróżnienia.

Podczas leczenia Rockford poznaje inną Charlotte, przeciętna nastolatkę, córkę swej najlepszej przyjaciółki sprzed lat. Młoda Charlotte, samotna w gronie rodziny i rówieśników, dostaje się pod wpływ dwóch mężczyzn: psychicznie niezrównoważonego wuja oraz tajemniczego nauczyciela ze szkoły średniej, którego uwodzi.

Śledząc te dwie opowieści aż do ich osobliwego połączenia Spójrz na mnie staje się nie tylko satyra na amerykański kult wizerunku, ale i spojrzeniem na zagadkę ludzkiej tożsamości. Egan zwraca uwagę na trudności w kształtowaniu życia wewnętrznego w ramach kultury, której obsesja jest to, co powierzchowne, i zadaje pytanie, czy „prawda” ma jeszcze jakiekolwiek znaczenie w czasach, gdy sama rzeczywistość stała się tylko stylem.