Jerzy Krzysztoń – Obłęd

Sugestywna i nie dająca się zapomnieć, na poły autobiograficzna powieść, której bohater cierpi na schizofrenię, ukazała się już po samobójczej śmierci autora i jest jego najlepszym dziełem. Krzysztoń pisał ją, lecząc się w szpitalu psychiatrycznym. „Sam obłęd jest destrukcją albo niewyjaśnioną grą lęków, rozpaczy, trwóg i udręk, chociaż w tej gehennie zdarzają się olśnienia. Iluminacje. Błyski tak nieprawdopodobne, jakby otwierała się przed człowiekiem tajemnica stworzenia! I on sam czuje się zaliczony do wielkich wtajemniczonych…”. Ale „Obłęd” nie jest wyłącznie studium choroby psychicznej – to także zbiór gorzkich refleksji na temat współczesnego człowieka i świata. Powieść składa się z trzech części: „Tropiony i osaczony”, „Przywiązany do masztu” i „Księżyc nad Epidaurem”.