Katarzyna Sokołowska – Metafizyka i sztuka w twórczości Virginii Woolf

Monografia „Metafizyka i sztuka w twórczości Virginii Woolf” zawiera
analizę najbardziej znaczących dla twórczości Woolf tekstów dokonaną w
kontekście filozofii dionizyjskiej Nietzschego. Publikacja omawia
antymetafizyczny charakter dyskursu tej autorki poprzez zastosowanie
kategorii fundamentalnych dla jego filozofii. Na tekst składają się trzy
rozdziały: „Antymetafizyczny dyskurs Woolf – upadek absolutu i śmierć
Boga”, „Sens życia, czyli w poszukiwaniu nieobecnej tajemnicy” oraz
„Perspektywiczna sztuka dionizyjska Woolf”. Monografia rozpoczyna się od
prezentacji kwestii takich jak: krytyka filozoficznego dogmatyzmu,
europejskiego nihilizmu i dekadencji, będących pochodną sokratejskiej
mentalności, czyli wiary w zbawczą rolę wiedzy i w postęp cywilizacji,
oraz religii, której źródłem jest resentyment.. Podejrzliwe podejście
Woolf do postawy głoszącej nadrzędność istoty rzeczy wobec chaosu życia
znajduje wyraz w jej poetyce fragmentu i w afirmacji pluralistycznej
wizji rzeczywistości, która stoi w sprzeczności z próbami ujęcia świata
w pojęciowy schemat. Koncepcja sztuki Woolf opiera się na
perspektywizmie Nietzschego. Z perspektywizmem zaś wiąże się rozumienie
sztuki jako pozoru, wykraczającego poza dualizm życia i sztuki, i
przejawu niewyczerpalnej woli tworzenia. Patrząc przez pryzmat
Nietzscheańskiej filozofii zwalczającej metafizyczne fikcje, które
narzucają totalizujący ogląd świata, można dostrzec, że Woolf w swoich
tekstach kwestionuje koncepcję życia i sztuki jako odrębnych od siebie
zjawisk, które sprowadzają się do niezmiennej, zamkniętej formuły.
  źródło opisu: Matras źródło okładki: Matras