Ludwik Jerzy Kern – Niespodzianka

Kartonowa książeczka z zabawnym wierszykiem L. J. Kerna.

Niespodzianka

W mieszkaniu pewnej ciotki
Urodziły się cztery kotki.
Śmiesznie mruczały
Guzik widziały,
Trzy czarne,
A jeden był biały.
Uszka miał białe,
Białe pazury,
A czarnych, zaznaczam,
Rodziców miał…
Cóż robić, kaprys, wybryk natury.
Spojrzeli rodzice i:
-Miaaaauuuu…
Gazety nawet o tym doniosły.
A kotki?
Kotki rosły.
Minęło kilka ładnych tygodni
I oto biały kotek raz
Do reszty rodziny się upodobnił:
Po prostu w skrzynkę z węglem wlazł.
„Będzie heca – pomyślał – jak w kinie,
Niespodziankę zrobiłem rodzinie.
Będą cieszyć się do szaleństwa
Mama, tata i trójka rodzeństwa,
Bo nie jestem już biały, niezdarny,
Ale czarny, czarny, czarny!!!
W tym czasie czarna część rodziny
Powzięła plany śmiałe:
– Biały ma dzisiaj imieniny,
Więc wszystkie zróbmy się białe!
Ubielić się – nic prostszego,
Ucieszymy naszego białego!
Plan kociska przeprowadziły,
W worku z mąką się ubieliły,
Wyszły białemu na spotkanie
I nagle – rozczarowanie.
Biały odzyskał kolor rodzinny,
A jednak znów, jak przedtem, był inny.
Na nic się zdały zamysły śmiałe:
Biały był – czarny,
A czarne – białe.
Z tego wynika zwrotka ostatnia,
Której nie znało kociaków plemię,
Że pewne rzeczy jednak uzgadniać
Trzeba ze sobą wzajemnie.   źródło opisu: Opis autorski źródło okładki: Zdjęcie autorskie