Roland Barthes – Lektury

Niniejszy, czwarty już tom „Pism” Rolanda Barthes’a, zawiera wybór jego tekstów (zapisów lektur, analiz, wyznań), poświęconych literaturze. Pierwszy z nich, „F.B.”, pochodzi z roku 1964 i nie wszedł do ogłoszonych w tym samym roku „Essais critiques”. Przez niemal całe swoje życie twórcze, obok krótkich, utkanych z silnie zmetaforyzowanych fragmentów esejów, Barthes pisał też długie analizy, oparte na spójnej konstrukcji wynikowej. Rychło jednak zarzucił marzenia o „naukowym” opisie dzieła literackiego (choć pewnie nigdy nie wierzył w jego doskonałą skuteczność) i zaczął poszukiwać własnej formy wyrazu, która miała go w przyszłości doprowadzić – o czym marzył przez lata – do stworzenia nowej formy powieści. Tak powstały między innymi eseje o Brillat-Savarinie, Prouście, Stendhalu, chyba największe jego osiągnięcia pisarskie. Ostatni tekst tego zbioru – „Nigdy nie udaje się mówić o tym, co się kocha” – jest jednocześnie ostatnim tekstem Barthes’a, odnalezionym przez wydawcę francuskiego już po jego śmierci w 1980 roku.

Chronologiczny układ tekstów pozwala prześledzić nie tylko rozwój poglądów Barthes’a na literaturę, nie tylko zmiany w jego stylu, ale też dostrzec fakt, iż Barthes – zanim jeszcze obwieścił radykalną przemianę w swej twórczości – potrafił mówić o literaturze wieloma językami naraz i że w tym samym niemal roku pisał rzetelną analizę strukturalistyczną i swobodny esej. Zestawienie w jednej książce tak różnych tekstów wydaje się bardzo pouczające.   źródło opisu: Fragment „Przedmowy” wydawcy źródło okładki: zdjęcie autorskie