Ryszard Wojciech Kowalski – Kajtek

Imię to przecież tylko hasło, znak wywoławczy. Więc powiedzmy – kajtek. Powiedzmy – Stefan. Ale wokół nich inni: jak w ciepłe popołudnie na ruchliwej ulicy taksują się – jakby z pomieszanych przedziwnie talii kart – twarze,gesty,słowa. I w tym tłumie każdy jest i nie jest sam. Jak to w życiu albo w książce, jak na ulicy. Więc Kajtek, Stefan. Więc ja…

„- Kiedy się spotkamy?
– Spotkamy…? – Rafał nie umiał ukryć zdziwienia.
– Nie masz na to ochoty?
– Nie bardzo – przyznał szczerze.
– O… szczery jesteś! A można wiedzieć, dlaczego?
– No bo… Bo po co? Ty jesteś dziewczyną wykształconą, a ja chłopak z warsztatu. O czym będziemy gadać?
Nie wypili i połowy butelki. Ale to wystarczyło, żeby Kajtek stał się swobodniejszy. Pochlebiało mu, że Monika, całkiem niebrzydka i zgrabna dziewczyna, zwróciła na niego uwagę. Ale nie chciał dwuznacznej sytuacji. Hanka wystarczała mu w zupełności i nie miał zamiaru porównywać walorów obu dziewcząt. Ale na aż taką szczerość wobec Moniki jakoś nie mógł się zdobyć.”   źródło opisu: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza źródło okładki: Zdjęcie autorskie