Karol Bieniek – Polityka zagraniczna Turcji wobec państw bałkańskich

Fragment wstępu
Koniec lat dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku był okresem znaczących przemian w większości państw europejskich. Wraz z upadkiem Związku Radzieckiego i całego dwubiegunowego porządku światowego oczywista stała się konieczność nawiązania i budowania nowych relacji z państwami, które dotychczas stanowiły część obozu komunistycznego. W tej nowej atmosferze międzynarodowej Republika Turecka znalazła się w kręgu tych krajów, które musiały zrewidować swoje dotychczasowe stosunki z wieloma podmiotami znajdującymi się do tej pory po drugiej stronie żelaznej kurtyny.
Praca ta koncentruje swoją uwagę na Bałkanach, będących tym regionem świata, w którym Turcja najpierw jeszcze jako Imperium Osmańskie zawsze odgrywała aktywną rolę. Tak zwana „przeszłość osmańska”, oznaczająca setki lat tureckiej obecności na Bałkanach, musiała i w istocie wywarła silny wpływ na obie zaangażowane strony. Po Pierwszej Wojnie Światowej wraz z upadkiem Imperium Osmańskiego i powstaniem Republiki Tureckiej wzajemne relacje nabrały innego wymiaru a nowe i osłabione państwo tureckie musiało też zbudować nową sieć relacji z państwami, które niegdyś pozostawały pod jego panowaniem. W dalszej części pracy pokażę, że niejednokrotnie zadanie to miało przysporzyć wiele trudności.
W okresie Zimnej Wojny prawie wszystkie państwa bałkańskie, za wyjątkiem Grecji, stanowiły część obozu komunistycznego, aczkolwiek jest faktem, iż różny był stopień ich zaangażowania w panujący system. Zagadnienie to zostanie przedstawione w dalszej części pracy na przykładzie Bułgarii i Jugosławii. Mimo tych uwarunkowań początek lat dziewięćdziesiątych otworzył nową erę w dwustronnych kontaktach Turcji i państw bałkańskich.   źródło opisu: www.ksiegarnia-europejska.pl źródło okładki: www.ksiegarnia-europejska.pl