Mieczysław Albert Krąpiec – Poznawać czy myśleć

Rozważania dotyczące zagadnień poznania, umieszczone
w tym tomie, obejmują szeroki wachlarz czasu – od lat 1951-1991
– i wiążą się zarówno z uniwersyteckimi wykładami, jak i doraźnymi
zapotrzebowaniami środowisk dydaktycznych, zwłaszcza potrzeb
seminariów duchownych. Część pierwsza [traktuje]
o współczesnych kierunkach epistemologicznych w tomizmie […].
Druga część pracy została pomyślana jako krótki skrypt teorii
poznania dla rozpoczynających wyższe studia kleryków
na Wschodzie. Nie problematyzowano zatem zbytnio samej teorii
poznania, lecz starano się ukazać wartość normalnego ludzkiego
procesu poznania; problemy bowiem były spowodowane nie naturą
samego poznania, ale pomyłkami w ustalaniu tzw. „krytycznego punktu wyjścia” w filozoficznej interpretacji epistemologicznej.
Taki zaś „punkt wyjścia” wyrósł w idealistycznych systemach,
a nie w procesie spontanicznego poznania. Właśnie część pierwsza
ilustruje „ukrytycznioną teorię poznania” usiłując ukazać wartość
poznawczą ludzkiej myśli, która poprzez refleksję nad sobą samą
powinna uzasadnić poznawczy realizm,
czy faktyczne poznawcze ujęcie istniejącego świata.   źródło opisu: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego 1994 źródło okładki: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego 1994