Piotr Łopatkiewicz – Krośnieńska fara w epoce renesansu i manieryzmu. Przemiany architektoniczne i najważniejsze elementy wyposażenia kościoła od połowy XVI do połowy XVII wieku

Wśród fundacji powstałych w początkach drugiej tercji wieku XVII na miejsce pierwsze wysuwa się oczywiście nastawa ołtarza głównego, ufundowana przez Ks. Kaspra Rożyńskiego. Według Sarny, Rożyński ołtarz ten zbudował od fundamentów i w całości pozłocił. (…) Jest ona dość nieprzeciętną (jak na warunki Małopolski) realizacją artystyczną i to zarówno w kategoriach monumentalności struktury architektoniczno – stolarskiej, jak i stosunkowo wysokiego poziomu detali snycerskich i rzeźby figuralnej. Typ kompozycyjny nastawy oparto o schemat łuku triumfalnego. Odrębność kompozycyjna nastaw ołtarzowych tego typu polega na zamknięciu bocznych pól biegnącymi poziomo odcinkami przełamanego belkowania i zakomponowaniu pola środkowego w formie prostokątnej, zamkniętej łukiem pełnym w wariancie krośnieńskim zwieńczonym dodatkowo trójkątnym przyczółkiem o ściętym szczycie, zdominowanym przez charakterystyczne bogato ornamentowane woluty. Pierwowzorem dla dzieła krośnieńskiego mógł być ołtarz główny w kościele św. Marka w Krakowie, wykonany w roku 1618 przez krakowskiego stolarza i snycerza Baltazara Kuncza. Zabytek krośnieński w zestawieniu z dziełami krakowskimi powstałymi około roku 1620 reprezentuje jednak znaczniejsze zaawansowanie stylowe, które to pozwala dostrzec elementy formalne stojące na pograniczu plastyki manierystycznej i wczesnobarokowej. (fragment)   źródło opisu: www.muzeumrzemiosla.pl źródło okładki: www.muzeumrzemiosla.pl